Jazz at Home en JCI Mechelen

Wat gebeurt er als je één vrijetijdsbesteding met een andere combineert? Dan krijg je onder andere Jazz at Home.



Dit Mechelse Jazzfestival werd "bedacht" op de JCI Mechelen barbeque van 2003 toen Diederik - brein achter vele projecten met één rode draad het beste uit Mechelen halen en ikzelf samen met enkele anderen aan het brainstormen gingen voor ideeën voor een nieuwe Mechelen-commissie.

JCI Mechelen had net het project "Verboden op de werf te komen" achter de rug. Uivoerende kunstenaars op verschillende plaatsen in de stad: het bleek een gesmaakt concept. Enkele andere JCI-leden, waaronder mezelf, hadden ondertussen de Jazzzolder leren kennen, een vereniging die 2x per maand een jazzoptreden organiseert hier in Mechelen. De vrijdag ervoor had ik mogen andermaal mogen genieten van een mooi optreden van jonge, maar gedreven en bekwame muzikanten.

Het duurde niet lang of we kwamen op het idee voor Jazz at Home: jazzbands die optreden in verschillende Mechelse locaties tegelijk. De combinatie van live jazz in de gezeligheid van een huiskamer: een unieke ervaring.

In het werkingsjaar 2003-2004 hebben we dit concept uitgewerkt en op 12 juni 2004 was het tijd voor de eerste editie van Jazz at Home. Het was een geslaagd evenement maar toch hebben we er ons toen financieel wat in verslikt. Maar dat is learning by doing: voor de tweede editie hadden we ook de "economische realiteit" van een evenement als dit onder controle. Op 25 september 2005 was de 2de editie in alle aspecten een succes.

Eigenlijk was het feit dat ik er in september 2005 nog bij was een gunst. Als je 40 bent geworden moet je JCI verlaten. En zo was het voor mij tijd om te vertrekken in juni 2005. Maar ik mocht de 2de editie van Jazz at Home nog afwerken. Nu was het aan de "jongeren" om Jazz at Home verder te zetten. Maar geheel in de filosofie van "one person - one year - one job" is het bij JCI Mechelen niet te gewoonte om lang haar projecten te herhalen. Na rijp beraad hebben de JCI-leden van het werkingsjaar 2005-2006 beslist om te blijven innoveren en nieuwe projecten op stapel te zetten en Jazz at Home dus niet verder te zetten. In 2006 kreeg ik het nieuws dat JCI Mechelen het concept Jazz at Home afstaat aan de bedenkers, maar van harte bereid is om mee te helpen aan latere edities

Ik heb niet getwijfeld en heb meteen ja gezegd. Ondertussen waren mijn contacten met Jazzzolder gerijpt en aangezien ook Diederik en Sonja van JCI Mechelen wilden meedoen, was de weg open voor een derde editie van Jazz at Home. Ditmaal onder de vleugels van Jazzzolder vzw. Voor 2006 was het te laat, maar de derde editie is voorzien voor 23 september 2007.

Een concept is één ding, de uitwerking ervan iets heel anders. Het nieuwe organiserend comité heeft dankbaar gebruik kunnen maken van de voorbereidingen die de voorbije twee edities werden gedaan: helikopterplanning, contacten met locatiehouders, contractontwerpen, inzicht in de economische realiteit van een dergelijke evenement, sponsoraanpak, huisstijl, website design, affiche-ontwerp, folder, drankbonnetjes, ... Als je dat allemaal al hebt, kan het vooruitgaan en dan gaat de overdracht van één organiserend comité naar een ander heel vlot. En last but not least zijn we JCI Mechelen erg dankbaar om ook op 23 september te komen helpen.

Als ik als "ancien" JCI Mechelen goede raad mag geven dan zou ik zeggen: nog meer van dat. Werk samen met Mechelse organisaties, bedenk en ontwikkel nieuwe concepten, maak er een succes van en geef ze dan door. En dit geheel in lijn met twee van de vier peilers individu (en zelfontplooiing) en gemeenschap. Voor wie gelooft dat de maatschappij maakbaar is, is JCI de vereniging. JCI Mechelen bewijst al jarenlang dat positieve inspanningen een blijvend effect kunnen hebben. Jazz at Home is er een exponent van.

JCI Mechelen mag terecht trots zijn op haar erfenis.

Blij dat ik Belg Ben

Geef toe dat het mooi allitereert "Blij dat ik Belg Ben". Bovendien is het vandaag 18 augustus 2007 lekker controversieel te beweren dat je blij bent Belg te zijn. De koning is net eventjes tussengekomen in de formatie-opdracht nadat Yves Leterme heeft vastgesteld dat het water tussen Vlamingen en Walen veel te diep is. Maar klopt het ook? Ben ik blij dat ik Belg ben? Ja, onder andere.



Als ik opsta en als ik ga slapen, doe ik dat als Mechelaar. Nochtans niet geboren en getogen, maar ingeweken, mag ik Mechelen enorm appreciëren. Sinds ik hier in 1988 ben komen wonen, is het hier almaar verbeterd. En laat dit nu geen politiek statement zijn, want de opeenvolgende stadsbesturen, of ze nu uit SP.A, CD&V, VLD of Groen! bestonden, allen hebben ze hun best gedaan om deze stad aantrekkelijker te maken. Geboren en getogen Mechelaars zullen vaak klagen over hun stad, maar dat zal dan alleen maar in hun genen zitten, de feiten mogen anders worden geïnterpreteerd.

Er is ook geen oorzakelijk verband tussen mijn aanwezigheid in Mechelen en de vooruitgang van deze stad. Al sluit ik mij graag aan bij organisaties en intiatieven die een inspanning doen om te tonen hoe mooi, interessant en de moeite waard Mechelen kan zijn: JCI Mechelen, Jazzzolder, Jazzathome, De Mechelse Flickr-fotografen, ... Mechelen is de stad waar mijn kinderen naar school gaan, waar ik sport, op restaurant ga, waar we het merendeel van onze inkopen doen.

Maar het moet echt niet bij Mechelen blijven. Ik vertoefde heel graag vele jaren in Otegem-Zwevegem-Kortrijk, Hoegaarden, Leuven, Oostende, ... Zou het kunnen dat ik ook Vlaming ben? Vlaanderen bepaalt mijn culturele eigenheid, mijn mentaliteit en ongetwijfeld ook mijn manier van denken. "Ik ben een Belg, maar ik spreek Nederlands", want zo moeten we ons soms aan buitenlanders voorstellen. Anderzijds spreek ik Nederlands, maar ben geen "Ollander". Zoals vele andere Vlamingen definieer ik mijn Vlaming zijn uit het ongerijmde: geen Waal, maar ook geen Nederlander.

"Wie zich afzet, bevestigt de grond. Het gaat erom te vliegen.", is een citaat van Bram Vermeulen.

Vlamingen vandaag gaan een stapje verder dan zich uit het ongerijmde te bewijzen. Ze zetten zich af tegenover hun mede-Belgen: de Walen en de Franstalige Brusselaars. Het zou er niet eerlijk aan toe gaan in dit land. Een en ander dient bijgestuurd. Bevoegdheden horen te worden gesplitst. De Franstaligen willen niet mee, ze lachen ons uit.

Het gaat erom te vliegen. Ik ben blij dat ik Belg ben. Creativiteit komt voort uit verscheidenheid. En dan zijn wij hier in België verwend. We zitten op het kruispunt van verschillende Europese culturen. Geen wonder dat we de model-Europeaan zijn. Veel Vlamingen werken in Brussel en mogen het genot proeven van samen met Franstalige collega's in vergaderingen te zitten en vrolijk de beide landstalen door elkaar te spreken. Andere standpunten moeten er niet artificieel worden bijgehaald, ze zitten al mee rond de tafel. Ook cultureel is de kruisbestuiving vanzelfsprekend. Als je denkt dat je de Vlaamse jazz-scene wel gehad hebt, volstaat het van er de Brusselaars en de Walen bij te halen en nieuwe perspectieven dienen zich aan.

Ok, het gaat daar niet over op Hertoginnedal. En wie ben ik om te beweren dat de Vlaamse verzuchtingen ten opzichte van het Federale België overdreven of onterecht zouden zijn? Maar voor mij is het glas nog altijd half vol en we kunnen nog veel meer profiteren van het feit dat België er is en dat we in dit land van zoveel verscheidenheid mogen proeven. En dan ben ik blij dat er nog politici zijn die zich om die andere helft van het glas dat al leeg is bekommeren, zolang ze er maar op letten dat ze de rest van het glas niet wegkieperen.